Godine 1950. njena porodica preselila se u Njujork, gde je počela sa probama za veliki projekat, novu pozorišnu verziju Šekspirovog dela Romeo i Julija jer je, kako je govorila, to bila njena životna ambicija. Predstava je premijerno izvedena na Broadhurst Theatre 11. marta 1951, a kritičari su ocenili da je Olivija prestara za ulogu Julije i nakon četrdesetog izvođenja zauvek je ukinuta. U avgustu 1952. Hevilendova se suočila sa problemima i u privatnom životu, a sve češće nesuglasice sa suprugom rezultirale su njenim podnošenjem zahteva za razvod, koji je postao pravosnažan naredne godine.
KRAJ KARIJERE
Početkom pedesetih Olivija se vraća filmu zapaženom ulogom zagonetne žene u ostvarenju Rođaka Rahela. U aprilu 1953. godine, na poziv francuske vlade otputovala je na Kanski filmski festival, gde je upoznala Pjera Galaneta, izvršnog urednika magazina Paris Match. Posle devetomesečnog udvaranja, Olivija i Pjer venčali su se 2. aprila 1955. godine u selu Ivoi-le-Marron i potom otpočeli zajednički život u trospratnoj kući blizu Bulonjske šume, u luksuznom delu Pariza. Iste godine, Hevilendova se vratila na ekrane ulogom u filmu Terens Jang. Nakon brojnih neuspelih filmova, Olivija je 18. jula 1956. godine rodila drugo dete, ćerku Žizelu. Potom se opet posvetila majčinstvu i uglavnom igrala u ostvarenjima snimljenim u Evropi. Njena ćerka se nakon studija prava ipak odlučila za novinarstvo, kojim se sve donedavno bavila, a sada živi u Parizu, nekoliko kuća dalje od svoje majke.
Olivija se pojavljivala na Brodveju i američkoj televiziji, a do kraja sedamdesetih glumila je u još 47 filmova. Njen suprug preminuo je 1979. godine, a ona je jedina preostala glumica iz perioda zlatnog doba Holivuda i živi u Parizu.
