Olivija de Hevilend: Usponi i padovi jedne stogodišnjakinje

Jedina preživela diva zlatnog doba Holivuda, legendarna Olivija de Hevilend, koju publika pamti po ulozi u filmu Prohujalo sa vihorom, prvog jula proslavila je stoti rođendan, ponosna na blistavu karijeru koju je ostvarila uprkos privatnim lomovima kao što su bili razvod roditelja, sukobi sa rođenom sestrom, krah prvog braka i smrt drugog supruga

RATNE GODINE

Nakon hitne operacije slepog creva, Olivija je počela dug period oporavka u bolnici u Los Anđelesu, tokom koga je odbila nekoliko scenarija koje su joj ponudili iz kompanije WB, zbog čega je bila suspendovana. Te 1941. godine pojavila se u tri komercijalno uspešna filma i postala građanka Sjedinjenih Američkih Država. Tokom Drugog svetskog rata aktivno je tražila načine da izrazi svoj patriotizam i doprinese borbi. U maju 1942. pridružila se karavanu Hollivood Victori i tri nedelje vozom obilazila zemlje u kojima su se prodavale ratne obveznice. Počela je da posećuje događaje u Hollivood Canteenu i upoznavala se sa plesnim grupama, a u decembru 1943. pridružila se trupi koja je putovala širom SAD, Aljaske i Južnog Pacifika i posećivala vojne bolnice. Tada je stekla veliko poštovanje i divljenje javnosti.

 

PUT DO OSKARA

Kada se 1946. vratila filmu, Olivija je osvojila svog prvog Oskara za ulogu Džozefine Noris u ostvarenju Svakom svoje. Iste godine istakla se i dvostrukom ulogom u filmu Tamno ogledalo, a do kraja četrdesetih potvrdila se kao jedna od vodećih američkih karakternih glumica. Nametnuvši se suzdržljivom interpretacijom duševne bolesnice u Zmijskom leglu, dobila je svoju četvrtu nominaciju za Oskara. Međutim, nije dugo čekala da bi ponovo osvojila prestižnu nagradu, jer je svog drugog Oskara, dobila 1949. godine za ulogu Ketrin Sloper, nevoljene usedelice u filmu Naslednica.

 

PRVI BRAK

Prilikom nastupa na letnjoj pozornici u mestu Vestport, u državi Konektikat, otpočela je romansu sa Markusom Gudričom, veteranom mornarice, novinarom i autorom romana Delilah. U brak su stupili 26. avgusta 1946. godine, a nakon što je 27. septembra 1949. godine rodila svoje prvo dete, sina Bendžamina, glumica je odlučila da neko vreme ne snima filmove kako bi bila sa svojim detetom. Odbila je ulogu Blanš u filmu Tramvaj zvani želja, a kasnije je objasnila da tada kao majka nije mogla da se transformiše u tako karakteran lik. Njen sin rođen je sa Hočkinovim limfomom, a bolest je konstatovana tek kada je napunio devetnaest godina. I pored toga uspeo je da završi Univerzitet u Teksasu, a preminuo je 1. oktobra 1991. godine u Parizu, samo nekoliko dana pre svog oca.

 

Nastavak pročitajte na sledećoj strani...