Pronađen je tek nakon njene smrti, nepravda ju je bolela: Papir koji je Olivera Marković tajno čuvala do kraja života

Više od 60 godina, legendarna glumica čuvala je parče papira koje je u tajnosti skinula s jednog drveta 1947. godine

Slavna Olivera Marković, jedna od najvećih jugoslovenskih i srpskih filmskih, televizijskih i pozorišnih glumica, obeležila je čitavu jednu eru na našim prostorima.

Umetnica koja je igrala i briljirala u svim žanrovima i žena predivnog glasa glumom se aktivno bavila 60 godina i za to vreme se pojavila u više od 100 filmova i 40 televizijskih serija, a teško je izbrojati sve njene pozorišne uloge, mada se procenjuje da ih je više od 150. Članica Beogradskog dramskog pozorišta bila je od 1951. godine, a poznato je i da je obožavala da peva ruske romanse.

 

Napustila nas je 2. jula 2011. godine, a nakon smrti Olivere Marković njen sin Goran Marković, naš proslavljeni režiser, podelio je jednu priču koja ranije nije bila poznata javnosti.

 

 

Naime, nakon smrti čuvene glumice, njen sin je kustosu Muzeja Narodnog pozorišta predao nekoliko njenih ličnih predmeta, a tu su se našle njene veštačke trepavice, kutija za nakit, vizit-karta... Međutim, predmet o kom se najviše pričalo nesumnjivo je bila ― umrlica Žanke Stokić.

Kako je Goran Marković ispričao, Olivera je umrlicu svoje pokojne koleginice i jedne od najvećih umetnica na našim prostorima "skinula sa jednog drveta" nakon Žankine sahrane 1947. godine, kada je imala 22 godine, a koliko joj je ovaj papir značio najbolje pokazuje to što ga je čuvala kao veliku dragocenost više od 60 godina!

 

Očito se Olivera tokom celog života i karijere divila pokojnoj Žanki Stokić, a mediji su svojevremeno pisali i da ju je bolela nepravda koja je naneta legendarnoj glumici, za koju je Branislav Nušić napisao "Gospođu ministarku".

 

Kao što je poznato, glumica je sa svojim kolegama nastupala i tokom Drugog svetskog rata i nacističke okupacije Beograda. To je bio jedini Žankin način da preživi jer je njen život, s obzirom na dijabetes, s kojim je živela, zavisio od insulina koji su joj Nemci obećali zauzvrat.

 

 

Međutim, po okončanju rata, njen život pretvorio se u tragediju: novi režim ju je optužio da je nastupanjem u pozorištu pomagala neprijatelju, pa neko vreme provodi iza rešetaka. Bila je osuđena na kaznu "od osam godina gubitka srpske nacionalne časti" i čišćenje ulica, što je donedavnu srpsku kulturnu heroinu dotuklo, pa se povukla u samoću i mirno čekala smrt.

Kazna joj je, zahvaljujući uticajnim prijateljima i kolegama, potom smanjena na dve godine, a Bojan Stupica joj je obećao da će joj pružiti priliku da zaigra u Jugoslovenskom dramskom pozorištu.

 

 

Žanka se tome radovala samo dva dana tri dana ― smrt je bila brža i nastupila je 20. jula 1947. godine.

Nakon smrti legendarne umetnice, Beograđani su pričali kako je "pola grada" izašlo da je isprati na večni počinak, a ovaj trenutak dobro se urezao u sećanje svih koji su je cenili. Očito je među njima bila i Olivera Marković, žena koja je do poslednjeg dana poštovala jednu od najvećih.