Radmila Savićević i Miodrag Petrović Čkalja od početka svojih karijera glumili su zajedno, pa sve do poslednjih uloga.
Kruševljani su ostvarili neverovatne uspehe na polju glume, bili su maestralni kada je u pitanju humor i gluma, a između dvoje slavnih umetnika ovog grada bilo je samo dve godine razlike!
Miodrag Petrović Čkalja je rođen 1. aprila 1924, a Radmila Savićević 8. februara 1926.
Ovi Čarapani i dalje su u Kruševcu, kao i u ostatku zemlje, voljeni i poštovani, a ako svratite u Kruševac, videćete i njihove biste na Trgu glumaca, tik pored pozorišta, pored Ljubinke Bobić, Taška Načića, Bate Paskaljevića i ostalih velikana.
Zbog šarmantnih uloga majke Vuke i bake Ristane Riske Golubović, koje su toliko dobro upamćene i često citirane, gotovo nam je nezamislivo da je jedna od omiljenih srpskih glumica nekada bila samo mlada lepotica — a upravo je takva bila Radmila Savićević.
NE PROPUSTITE
Fotografija na kojoj su velikani našeg glumišta, Miodrag Petrović Čkalja i Radmila Savićević, nastala je 1943. godine u Kruševcu.
Čkalja je treći momak koji stoji sleva na desno, a Radmila Savićević je devojka koja sedi između dva momka uslikani pre igranje predstave Đido 1943. godine.
Radmila je, inače, najpre bila članica Kruševačkog pozorišta, potom je izvesno vreme radila u Niškom narodnom pozorištu, a u istoriji je ostalo zapisano da je odbila ponudu Meše Selimovića, tadašnjeg direktora Sarajevskog narodnog pozorišta, da se angažuje i s te strane Drine.
Ipak, sredinom dvadesetog veka prešla je u Beograd, gde je postala prvakinja Beogradskog dramskog pozorišta.
S druge strane, Miodrag Petrović Čkalja bio je mag komedije i glume, ali i dalje se pamti to dobijanja nagrade Car Konstantin za životno delo:
— Imam 76 godina i ništa mi ne treba. Živeo sam i živim skromno. Ali, znači mi da naša deca žive normalno. Da sam u Americi, i da sam primio ovako veliku nagradu zahvalio bih se, prvo, svojoj ženi, pa deci, pa tašti, zatim producentu i reditelju. Ali, pošto sam, srećom, u svojoj dragoj zemlji Srbiji, zahvaljujem se, prvo, svom šefu samoposluge što mi, ponekad, odvoji penzionersku kosku, pa komšinici u baraci koja mi ostavi mleko ispod tezge, pa mom poštaru koji mi uvek, na vreme sa zakašnjenjem, donese penziju. Da nije bilo njih, ne bih bio ovde — rekao je glumac 2002. godine na dodeli, samo godinu dana pred smrt.
* Zabranjeno preuzimanje dela ili čitavog teksta i/ili foto/videa, bez navođenja i linkovanja izvora i autora, a u skladu sa odredbama WMG uslova korišćenja i Zakonom o javnom informisanju i medijima.
Bonus video
Ispraćaj Žarka Lauševića
NE PROPUSTITE
