Uma Turman (49) glumi od svoje 16. godine, a ovu lepu i poprilično neobičnu plavušu najviše pamtimo po ulogama u filmovima Kventina Tarantina, kome je godinama bila muza.
Ona ima posebnu harizmu, neobična je i svoja i jedna je od najboljih glumica. Uma je rođena u Bostonu. Majka joj je bila model, a otac profesor univerziteta i jedan od najpoznatijih proučavalaca budizma u SAD-u.
Uma, čije ime potiče iz budističke mitologije, odrastala je u liberalnom i pomalo ekscentričnom okruženju, u domu u kojem je čest gost bio i Dalaj Lama.
I njeno detinjstvo je bilo drugačije, što zbog porodice, što zbog njenih fizičkih karakteristika. Uma važi za visoku ženu, pa se i u detinjstvu visinom izdvajala od drugih. Takođe važi i ženu sa velikim stopalima, zbog čega su je ismevali u mladosti, dok je Tarantino njena stopala rado prikazivao u svojim filmovima.
Sa 15 godina se preselila za Njujork gde se bavila modelingom ali i glumom. U početku je glumila u manje poznatim filmovima, ali je bilo nemoguće ne primetiti Umu Turman, devojku koja je ponudila novu vrstu senzualnosti i nestandardne lepote.
Publika je najviše pamti po ulogama u fimovima Kventina Tarantina (Kil Bil), ali je glumila i u filmu Vudija Alena. U trenutku njene najveće životne drame, snimila je film "Paycheck" koji joj je doneo popularnost.
Međutim, pažnja joj tada i nije prijala jer se razvodila od Itana Houka za kog se udala 1998. godine. Sa njim je u braku dobila ćerku i sina, ali je Itanova afera sa dadiljom uslovila njihov razvod, a Itan se kasnije oženio dadiljom.
Iako je u privatnom životu doživela brodolom, na poslovnom planu uspeh je nastavila sa još dva dela filma "Kil Bil".
Osim braka sa Itanom Houkom, iza nje je i kratak brak sa Garijem Oldmanom. Bila je i sa francuskim preduzetnikom Arpadom Busonom, sa kojim ima ćerku, oko čijeg se starateljstva borila, a koje joj je na kraju pripalo.
Nedavno je i Uma Turman optužila američkog producenta Harvija Vajnstajna za seksualno zlostavljanje. Ona je u velikom intervjuu za Njujork Tajms rekla da je bila jedna od Vajnstajnovih žrtava i ispričala ono što ju je godinama mučilo.
Priznala je i da je imala vrlo podeljena osećanja, da ju je godinama mučila krivica. Činilo joj se, kako je rekla, da je njen doprinos filmovima koje je Vajnstajn radio (između ostalih i "Pakleni šund" i "Kil Bil") pojačao njegov imidž osobe uz koju druge glumice mogu da se osećaju sigurno.