Od kraja 1990-ih godina, najznačajniji radovi Zorana Velimanovića sadrže kosti, kožu, kosu kao i žive organizme. Sve to proizilazi iz umetnikove fasciniranosti organskim ostacima. Svejedno da li su naslikani ili trodimenzionalni, njegovi radovi predstavljaju grotesknu kritiku savremenog društva.
Često morbidno fascinantan, Velimanović prikazuje naopaku prirodu i degenerisane odnose. Zamenjivanjem ljudi i životinja i kombinovanjem životinjskih i ljudskih tela tako da dobijaju sasvim nove oblike, on se bavi čovekovim posrnućem, govori o propasti, licemerju, sramoti, gadjenju, strahu, bolu i smrti.
Zoran Velimanović živi u Beogradu.
