Još kao srednjoškolka Mirjana Milošević je prihvatila komunistička shvatanja i učenja
Mirjana Marković je bila žena koja je obeležila jedan period u srpskoj istoriji. Osim supruga, koji je bio predsednik Savezne republike Jugoslavije, važnu ulogu u njenom životu igrala je i majka Vera Miletić.
Vera Miletić, njene dve rođene sestre Olga i Branka, kao i sestra od tetke Davorjanka Paunović, još kao gimnazijalke u Požarevcu prihvatile su ideju komunizma i postale članovi Komunističke partije Jugoslavije.
Majka Mire Marković je rođena 8. marta 1920. godine u Petrovcu na Mlavi. Zbog svoje političke pripadnosti sestre Miletić i Davorjanku Paunović Požarevljani su pre rata zvali "crvene devojke Požarevca".
Nakon što je Srbiju zahvatio rat, 1941. godine one su odlučile da odu u partizane. Olga, Branka i Davorjanka, koja je bila lična sekretarica Vrhovnog komandanta NOV i POJ Josipa Broza Tita, posle Prve neprijateljske ofanzive, u jesen 1941. godine, povukle su se sa partizanima u Bosnu.
Vera je ostala u okolini Požarevca i ilegalno radila kao član Okružnog komiteta KPJ Požarevački okrug, krijući se od svakodnevnih potera, Nemaca, ljotićevaca, nedićevaca i četnika po okolnim šumama i tajnim skrovištima kod svojih jataka.
Iste godine apsolvent medicine Moma Marković dolazi u Pokrajinski komitet Srbije gde upoznaje lepu Miru i ljubav se rađa gotovo na prvi pogled. Iz te ljubavi 10. jula 1942. godine rodila se devojčica Mirjana.
Roditelji Vere su bili bogati ljudi, pa su odlučili da oni preuzmu brigu o bebi, pa je tako Mirjana odrastala i školovala se baš u njihovoj kući u Požarevcu.
1943. godine Vera preuzima dužnost sekretara Mesnog komiteta KPJ za Beograd i seli se da živi u glavni grad.
Prva veza u Beogradu, koju je Vera Miletić primila od Neškovića, bio je Janko Janković, šef kartoteke Specijalne policije grada Beograda, koga su komunisti zavrbovali da radi za njih. On je bio jedan od njihovih najdragocenijih saradnika.
Vera Miletić je postepeno preuzela veze sa gotovo svim grupama beogradske partijske organizacije. Po dolasku u Beograd ilegalno je stanovala kod Miroslava i Olivere Parezanović u Lastinoj ulici broj 9, gde se od 1941. godine nalazilo skladište tehnike Pokrajinskog komiteta za Srbiju i gde se štampao sav propagandni materijal i ilegalno raznosio partijskim organizacijama u Beogradu i Srbiji.
Uprkos tome što je bila veoma obazrica, policija ju je pronašla i uhapsila. Bio je to veliki plen za policiju. Izložena svakodnevnim okrutnim saslušavanjima i batinanjima, otkrila je policiji sve što je do tada radila u Partiji i, uglavnom, sve ljude i veze za koje je znala i koje je imala.
Nakon nje uhapšeni su i drugi važni ljudi partije, a većina njih je streljana u Jajincima.
Policija je kod Vere pronašla cedulju pisanu rukom Janka Jankovića i ona je priznala da ovaj, jedan od najpoverljivijih beogradskih policajaca, radi ilegalno i za komuniste. Janko je uhapšen 8. oktobra 1943. godine i kasnije je streljan.
Vera Miletić bila je zatočena u Banjičkom logoru i streljana je 7. septembra 1944. godine u Jajincima. U raznim knjigama o ilegalnom partijskom radu u okupiranom Beogradu Vera Miletić se redovno spominjala kao izdajnik.
Kada je Slobodan Milošević došao na vlast svoj veliki uticaj Mirjana Marković, Verina ćerka, želela je da iskoristi kako bi ubedila ljude da je njena majka zapravo bila heroj, a ne izdajnik.
Đurica Labović je, početkom devedesetih, objavio knjigu "Tajna enigma Vere Miletić" u kojoj su sakupljena brojna svedočanstva i objavljeni razni dokumenti. Knjiga je trebalo da pokaže da Vera, iako je strašno mučena, nije bila izdajnik i da je policiji ispričala samo ono što su oni već znali. Autor je pronašao i svedoke njenog odvođenja iz logora na Banjici.
O smrti Vere Miletić su pojavljivale razne neistinte priče o tome kako nije streljana, već da je uz pomoć šefova Specijalne policije, Dragog Jovanovića i Božidara Bećarevića, pobegla u Mađarsku i zatim se sklonila u Švajcarsku.