Nova knjiga Ivana Tokina, "Pas", produbljuje teme kojima se autor bavio u svojim prethodnim delima svodeći ih, još više, na usud jednostavnosti istine koja se mora ili ne mora prihvatiti.
Tokinove ispošćene, ali i dalje (ili baš zbog toga) nežne slike, izvedene jezikom slenga i snažne ulične mudrosti, oblikuju knjigu u kojoj se prepoznaje to da hrabrost dolazi prirodno, iz srži bića, kako autora, tako i centralnog junaka njegove knjige.
Treća prozna knjiga Ivana Tokina, "Pas", ekstrahovala je one najsnažnije teme kojima se autor bavi u svojoj prozi i poeziji i intenzivirala ih u liku Psa – glavnog, sporednog, sveprisutnog, skromnog i sveznajućeg pripovedača.
U nizu gotovo dnevničkih zapisa Tokin se obraća komplikovanom unutarnjem čovekovom svetu suprotstavljajući mu iskreniju i jednostavniju pasju perspektivu lišenu svega onoga što sputava modernog čoveka u želji da se ostvari kao srećno i, pre svega, slobodno biće.
