Novi Seviljski berberin

Postavka Borislava Popovića, koju je obnovilaIvana Dragutinović Maričić, imala je zanimljiv istorijat. Popovićevo ime se na plakatu, na mestu reditelja, najpre pojavljuje 18. januara 1975, ali ova predstava se, iako rediteljski drugačija i sa novom solističkom podelom, nije tretirala kao premijera, verovatno najviše zato što je igrana u scenografiji Bojana Stupice i kostimima Vere Borošić, iz prethodne, Stupičine postavke iz 1961.  Dve godine kasnije, 1977, uprava donosi odluku da se Seviljac ponovo postavi na scenu, opet u Popovićevoj režiji. Iako kritika nije bila naklonjena ovoj postavci, ona, uz brojne domaće i gostujuće vrhunske umetnike koji su se oprobali u solističkim ulogama, pod muzičkim vođstvom velikih dirigentskih imena, spada u red najdugovečnijih na sceni Narodnog pozorišta.

U obnovljenoj operi za dirigentskim pultom je Ana Zorana Brajović, a uloge tumače: Snežana Savičić Sekulić kao Rozina, Ljubomir Popović i Darko Đorđević, Almaviva, Predrag Milanović i Vladimir Andrić, Figaro, Mika Jovanović i Nebojša Babić, Bartolo, Živan Saramandić, Goran Krneta i Ivan Tomaše, Bazilio, Željka Zdjelar i Svetlana Nestorov, Berta, Branislav Kosanić i Pavle Žarkov, Fjorelo, Miodrag Matić, Oficir, Božidar Katić Ambrozio, Slobodan Japundžić i Kosta Marušić, gitarista, Zoran Trifunović, Fenjerdžija, Srđan Dojković, krčmar, te Dejan Mraković, Notar. Učestvuju Orkestar i Hor Opere.