U Srbiji će prvi put moći da se vidi preko 200 grafičkih listova iz dva najobimnija Dalijeva opusa: Biblia Sacra i Božanstvena komedija, a oba dela biće prikazana u celosti.
Ovako obimna izložba Dalijevih radova pre Beograda, bila je postavljena samo u Sloveniji, na Bledu, Mariboru i u Njujorku, a sama izložba ima specifičan edukativni karakter – kroz ilustracije se gledalac upoznaje sa sadržajem Biblije i Božanstvene komedije, a zbog same tehnike, ovi radovi zauzimaju vrlo posebno mesto u Dalijevom stvaralaštvu.
Salvador Felipe Hasinto Dali rođen je 11. maja 1904. godine u Figerasu, malom katalonskom mestu u severoistočnoj Španiji, u građanskoj porodici. Slikarstvo je studirao u Madridu i Barseloni, a studije nije završio. Još tokom studiranja, sa velikom lakoćom je preuzimao veliki broj različitih stilova i pokazivao neobičnu tehničku spretnost. U njegovim poznim dvadesetim godinama dva događaja su prouzrokovala razvoj njegovog zrelog stila: njegovo otkriće dela Sigmunda Frojda o erotskom značaju podsvesnih slika i pridruživanje pariskim nadrealistima, grupi likovnih umetnika i pisaca, koji su želeli da stvore veću realnost koja bi proizlazila iz ljudske podsvesti i uzdigla se iznad njegovog razuma. Da bi slike iz podsvesti mogle da dođu do površine, Dali je sam u sebi podsticao nekakva halucinogena stanja i taj proces je nazvao paranoično-kritička metoda. Pomoću ove metode njegovo slikarstvo je izuzetno brzo sazrelo i od 1929. do 1937. godine stvorio je ona dela, zbog kojih je i danas svetski najpoznatiji nadrealista. Slikao je svet snova, u kome su obični predmeti raspoređeni, deformisani ili nekako drugačije preoblikovani na bizaran i iracionalan način, naslikani sa detaljnom i skoro bolesno realnom preciznošću i najčešće postavljeni u gole, suncem obasjane krajeve, koji podsećaju na njegovu rodnu Kataloniju. Zajedno sa nadrealistom Luisom Bunjuelom u to vreme je stvorio i dva nadrealna filma.
U kasnim tridesetim, posle putovanja po Italiji i oslanjajući se na renesansnog majstora Rafaela, Dali je u svoja dela uneo nešto više akademskog duha i bio isključen iz nadrealističkog pokreta, iako se sam čitavog života smatrao jedinim pravim nadrealistom. Počeo je da stvara scene za pozorišta, enterijere modnih prodavnica i nakit, posebno umetničko delo. Sam je postao senzacija sa svojom blještavom, egocentričnom i tajnovitom ličnošću, koju je zajedno sa svojim načinom života pokazivao naročito u SAD, gde je živeo između 1940. i 1955. godine. Sve zime je sa svojom ženom i muzom Galom provodio u njujorškom hotelu St. Regis.
Između 1950. i 1970. godine naslikao je više dela sa religioznim sadržajem, a još uvek ga je zanimala erotska tematika, posvećena ženi Gali i teskobnim uspomenama na detinjstvo. Uprkos tehničkoj perfektnosti, ova dela nisu tako visoko cenjena kao njegova prva nadrealistička dela. Posle Galine smrti 1982. godine, praktično se povukao iz javnog života u svoju vilu u Pubolu. Umro je 1989. godine u rodnom mestu Figerasu, u muzeju, koji su izgradili još za njegova života.
