Ivan Jevtić se prvi put u svojoj izuzetno plodnoj kompozitorskoj karijeri poduhvatio rada na operskom žanru, izabravši upravo komediju kao svoj pravi izraz. Tu je ispoljio svoje najbolje osobine: vrcavi rableovski duh, koloritnu orkestraciju, duhovite obrte, smejuriju koja ne prelazi granicu dobrog ukusa, već je mestimično frivolna, naglašeno erotska, ali i naivna.
U ovoj operi glavne role tumače Miodrag Miša Jovanović, Nenad Jakovljević, Snežana Savičić-Sekulić, Dubravka Arsić, Tanja Obrenović, Aneta Ilić i drugi. Dirigent je Olivije Granžan, Francuska, reditelj Slobodan Unkovski, Makedonija, scenograf Meta Hočevar, Slovenija, a kostimograf Angelina Atlagić.
- Vreme u kome se rađala opera bilo je doba pozne renesanse, bilo je doba otvorenih očiju, velikih maštanja, želja da se umetnost izdigne iznad života. Italijanske porodice Bardi i Korsi na samom kraju 16. veka okupile su prvake među slikarima, piscima, muzičarima. Oni su stvorili dom za nastanak novog umetničkog dela, živog i danas. Bili su mecene, prijatelji umetnosti, tumači, darodavci, bili su roditelji prve opere.
Od tada do danas mnogo je opera nastalo, poručenih od institucija, udruženja, operskih kuća. Nijedna od pojedinca.
Nerazvijeno mecenartstvo kod nas je zaobišlo umetnost. Pa, ipak, mnogobrojni su legati, zgrade, palate, koncertna sala, potekli od onih koji su opšti interes umeli da izdignu iznad ličnog.
Danas se događa prvi put u srpskoj kulturnoj istoriji da jedna žena, vlasnica teatarske kuće, poručuje operu od kompozitora kome je verovala. Madlena Zepter i Ivan Jevtić podelili su renesansnu priču iz davnih vremena prenoseći je kroz vreme i prostor. Ona kao naručilac opere, on kao njen autor – napisala je u programu opere dr Branka Radović.
