Od utorka, 15. septembra, do srede 30. septembra u prodaji su ulaznice po promotivnoj ceni 1990 dinara na sledećim prodajnim mestima: biletarnica Beogradske arene, Bilet servis, Eventim, Card Service kao i putem sajtova www.arenabeograd.com i www.tickets.rs.
Neverovatnih 27 godina od kad su se pojavili kao trio u Romfordu (Eseks) i 15 godina od kad su izdali prvi singl (500 primeraka, Mother Earth/The Hump), Rik Smit i Karl Hajd i dan danas uživaju u nastupima pred publikom. Britanska dens scena se na svom vrhuncu menjala neverovatnom brzinom, ali nekoliko izvođača je uvek bilo prisutno.Underworld je jedan od njih. Ono što ih je izdvajalo od drugih je njihova sposobnost da unesu dušu i ljudsko saosećanje čak i u najtipičnije klupske ritmove. U tom cilju, spajali su elemente tehna, daba, transa, drum’n’bas-a, ali i emocije, povezujući ih sa Hajdovim često vizionarskim, složenim tekstovima, koji su uvek imali izrazito poetski ton. Fantastični singl Born Slippy je tako u sebi spojio egzistencijalni krik sa uzbudljivim, snažnim ritmom, i stekao besmrtnost u filmu Denija Bojla Trainspotting postavši filmska muzika cele jedne generacije. Nije čudo što odavno više ne pripada samo Underworldu, već je postao standard britanske muzike.
DJ Daren Emerson napustio je grupu nakon izlaska živog albuma Everything i 2002. godine Underworld su izdali prvi LP kao duo pod nazivom A Hundred Days Off, iz koga se izrodio treperavi i blistavi Two Months Off na Ibici tog leta. Sledeće godine DMC Records angažovali su Smita i Hajda da naprave jednu od svojih Back To Mine kompilacija, pa je njihova odana publika dobila odabranu antologiju (Underworld 1992-2002). U novembru 2005. Smit i Hajd izbacili su svoj digitalni projekat Riverrun: direktno su svojim fanovima isporučili novu muziku preko interneta i tako zaobišli zamorni sistem promocije i dobili mnogo brži odgovor na ono što su stvorili. Takođe su počeli sa emitovanjem internet radio programa, inspirisani vremenom kad su menjali Džona Pila na BBC-u 2004. godine.
Godine 2006. radili su sa proslavljenim kompozitorom filmske muzike, porducentom i aranžerom, Gabrijelom Jardom, na muzici za film Antonija Mingele Provalnik (Breaking and Entering), i sarađivali sa Džonom Marfijem na muzici za film Denija Bojla Sunce (Sunshine). To je bio uvod za dugo očekivani novi album ovog dvojca, njihov peti studijski, pod nazivom Oblivion With Bells. Album je setan, podstiče na razmišljanje, a ipak tipično energičan. Mnogo je intimniji nego prethodni projekti, i sadrži gotovo vajarsku orkestraciju, neke elemente ambijentalne podloge, a ohrabreni saradnjom sa Jardom, uneli su intenzivnu upotrebu živih instrumenata (uključujući tu i izvođenje Larija Milera iz U2 u numeri Boy, boy, boy). Sastavljen od pesama sa široke palete koju su pravili od 2003. album oslikava stilsku raznovrsnost koja je uvek bila svojstvena Underworld-u i koja ih je izdvajala iz gomile.
Uprkos lukavo smišljenom duhovitom naslovu (uzetom iz numere Faxed Invitation) Oblivion With Bells je konačni dokaz da Underworld nikad nisu bili u opasnosti da padnu u zaborav. Zvuk koji se može čuti jesu Karl Hajd i Rik Smit u novom ruhu.
