Već četiri decenije Leonard Koen jedan je od najznačajnijih i najuticajnijih muzičara našeg vremena, figura čije delo vremenom dobija sve dublje značenje. Svojom ozbiljnošću i širinom tema, njegove pesme su postavile standard koji se ne može uporediti ni sa jednim drugim muzičarem. Beskompromisno se bavio najvećim temama ljudskog života: seksom, duhovnošću, religijom..., uvek potpuno svestan koliko su neuhvatljivi odgovori na pitanja koja postavlja. Pitanja i put koji je prešao, neuhvatljiva su materija njegovog rada, ali i razlozi zbog kojih njegove pesme nikad ne gube svoju ogromnu emotivnu snagu.
Njegov prvi album Songs of Leonard Cohen (1967.) otkrio je svetu njegov nesumnjivo ogroman talenat. Tu su se našle pesme poput Suzanne, Sisters of Mercy, So Long, Marianne i Hey, That’s No Way to Say Good, danas već odavno klasika. Da Koen nije snimio više ni jedan album, njegova reputacija bila bi potvrđena i ovim prvim. Međutim, naredna dva albuma, Songs From a Room (1969.) na kom je i klasik Bird on the Wire, i Hate (1971.), bili su dokaz da debitantski uspeh nije bio samo početnička sreća. (Sva tri albuma ponovo su izdata u aprilu 2007.)
Koen se pokazao i kao dorastao novoj publici, izdavši dva uzastopna albuma, I’m Your Man (1988.) i The Future (1992.), koji ne samo da su među najboljima u njegovoj karijeri, nego savršeno oslikavaju jedno izuzetno komplikovano vreme. Pesme poput Ain’t No Cure for Love, cinično nazvane I’m Your Man i najeksplicitnije Everybody Knows prenose nam Koenovo viđenje savremenog sveta, uz njemu svojstvenu perspektivu, analizu i mudrost.
Slično tome, na naslovnoj numeri The Future, Koen ironično opisuje sebe kao malog Jevrejina koji je napisao Bibliju, a njegova zaokupljenost jevrejskom kulturom, opsednutost hrišćanskom ikonografijom i duboka posvećenost budističkoj uzdržanosti, čine ga idealnim komentatorom novog milenijuma i apokaliptičnih strahova izazvanih njegovim dolaskom. Uz naslovnu numeru, Waiting for the Miracle, Closing Time, Anthem i Democracy stvara jedan kulturni pejzaž ispresecan strahovima, koji čezne za novom nadom.
Od tada je Koen izdao Ten New Songs (2001.) i Dear Heather (2004.), kao i Blue Alert (2006.), na kom je kao producent i koautor sarađivao sa svojim nekadašnjim pratećim vokalom, Anjani Tomas, koja i peva na albumu. Sva tri albuma samo su učvrstila njegovo mesto vrhunskog savremenog kantautora. Sa svoje 72 godine Koen i dalje stvara izuzetne pesme, i u isto vreme uživa u zasluženim počastima koje se odaju umetnicima sa statusom legende. Dokumentarni filmovi, nagrade, albumi-omaži i brojni umetnici željni da snime njegove pesme, govore o nemerljivom doprinosu koji je Koen dao, kako sam kaže u jednoj numeri, Tornju pesme.
Poklonici njegove muzike su brojni poznati izvođači, među kojima su: U2, REM, Sting, Nik Kejv, Rufus Vejnrajt kao i pokojni Džoni Keš.
