Vizuelni projekat je pod kustoskom palicom renomiranog internacionalca Mihaela Milunovića.
Kevin Vučić Šeperd nam predstavlja svet onakvim kakav jeste, ne okularni, stereovizijski, retinalni, proistekao kao rezultat procesa ljudske vizije, već uz pomoć fotografskog medija, minotaurskog oka, camere obscure, tkzv objektivne vizije kreira fotografske retable, na hiljade sintetizovanih pojedinačnih pogleda i shodno tome perspektiva, sabranih u jednu, istinsku i sjedinjenu viziju; njegov pogled na svet izjednačuje prostore i strukture – suština viđenog je u jednakosti prostornih poetika, u jednakosti prostiranja prostora, u njegovoj , naočigled nesagledivoj raznovrsnosti i strukturalnoj harmoniji.
Nikola Radić Lucati u više svojih dela se bavi Holokaustom, etičkim odnosom prema istom u društvima, posebno onima u tranziciji, odnosom prema prisilnoj (i nasilnoj) emigraciji, koji u mnogome očitava i sam odnos datog društva prema istoriji, nasleđu, sećanju.. Gubitak živih svedoka, pa samim tim i najvrednijih delova kolektivne memorije, njihov egzodus i iščeznuće, kao i opozitno postavljene utopije Holokausta – cinično nazvani radni logori i s druge strane obećana zemlja – Izrael , pojavljuju se i prepliću u radovima Nikole Radića Lucatija kroz prikaze modernističkog i utopističkog arhitektonskog koda, koji definiše jednu epohu, ali opstaje kao stav i dokument.
