Bard domaćeg glumišta rođen je 13. aprila 1946. godine u Novom Sadu u glumačkoj porodici. Poznat je po ulozi Božidara Soldatovića Jataganca u seriji Bolji život, ali i rolama u ostvarenjima Tri karte za Holivud, Vizantijsko plavo, Za sada bez dobrog naslova, Poslednji krug u Monci...
Josif Tatić preminuo je 8. februara oko 21 sat u svom stanu u Beogradu u snu. Iza sebe je ostavio suprugu Bebu i ćerku Hristinu.
U četrdeset godina profesionalne karijere, Josif Tatić Tale bio je, sve vreme član Jugoslovenskog dramskog pozorišta u kome je ostvario desetine uloga svih žanrova, stilski i tematski se krećući od mladalačkih robusnih portreta buntovne generacije šezdestih godina dvadesetog veka, do jarkih karkaternih portreta često kontroverznih likova, ostvarenih u predstavama po delima raznih epoha, jednako kao i u snažno slikanim karakterima savremenog repetoara. Izrazito modernih glumačkih sredstava, jarke scenske pojave, spreman na humor i autoironiju, na pronalaženje paradoksa svojih likova, Tatić je na scenu Jugoslovenskog dramskog pozorišta doneo, zajedno sa svojom generacijom, dah modernosti, i kao takav je prepoznat i široko prihvaćen od zahtevne publike vodećeg pozorišta Beograda, Srbije i Jugoslavije, baš kao i od publike na gostovanjima u Evropi i van nje.
Prvu ulogu na sceni JDP-a zabeležio je u predstavi Požar strasti 1968 godine, a njegov član postao je 1976.godine. Igrao je u više od četrdeset predstava među kojima su: Kad su cvetale tikve (1969), Spaseni (1971), Dundo Maroje (1976), Pučina (1977), Balkanski špijun (1983), Muke po Živojinu (1985), Seobe (1986), Valjevska bolnica (1989), Knez Pavle (1991), Mein Kampf (1993), Troil i Kresida (1994), Bure baruta (1995), Molijer–još jedan život (2003), Italijanska noć (2004), Hadersfild (2005).
Glumački dar i pojava Josifa Tatića, snaga njegove ekspresije i beskrajni scenski šarm, odveli su ga na gostovanja u drugim beogradskim pozorištima, od Narodnog, preko Ateljea 212, do Pozorišta na Terazijama, na čijim se scenama Tatić ogledao u raznolikom repertoaru. Istaknuto mesto, Tatić zauzima i u Zvezdara tetaru, Teatru Kult, ko-osnivač je Pozorišta pod razno, kao i učesnik važnih nezavisnih produkcija u beogradskom Studentskom kulturnom centru, poput projekata Golubnjača, Korijen, stablo, epilog, Politika kao sudbina, a naročito Šovinistička farsa, apsolutni rekorder jugoslovenskog glumišta po broju izvedbi i broju gostovanja. U novosadskom Srpskom narodnom pozorištu Tatić je ostvario visoko vrednovane uloge među kojima se izdvaja Đorđe u kultnoj predstavi Sveti Georgije ubiva ažadahu.
Filmska i televizijska karijera Josifa Tatića, tekle su uporedo sa pozorišnom. Desetine uloga u domaćim filmovima u vodećim produkcijskim kućama bivše zemlje svedoče o Tatićevoj popularnosti širom zemlje. Ostvario je uloge u brojnim filmovima među kojima su: Horoskop (1969), Specijalno vaspitanje (1977), Petrijin venac (1980), Sok od šljiva (1981), Balkan ekspres (1983), Tajvanska kanasta (1985), Jagode u grlu (1985), Bal na vodi (1986), Boj na Kosovu (1989), Poslednji krug u Monci (1989), Tri karte za Holivud (1993), Bolje od bekstva (1993), Paket aranžman (1995), Underground (1995), Spasitelj (1998), Nož (1999), Profesionalac (2003), Lavirint (2002) Život je čudo (2004), Hadersfild (2007), Turneja (2008)... Sarađivao je sa svim značajnijim filmskim rediteljima kao što su: Puriša Đorđević, Miki Stamenković, Boro Drašković, Goran Marković, Srđan Karanović, Miša Radivojević, Branko Baletić, Dragan Kresoja, Zoran Amar, Jovica Aćin, Miroslav Lekić, Božidar Nikolić, Emir Kusturica, Goran Paskaljević, Slobodan Šijan...
Nezaobilazan je u velikim televizijskim projetima TV Beograd: Ceo život za godinu dana, Više od igre, Grlom u jagode, Bolji život; Srećni ljudi, Porodično blago…Josif Tatić je jedan od najpoznatijih i najpopularnijih srpskih glumaca, istinski zaštitni znak našeg glumišta, ostvaren u svim vidovima glumačkog poziva i svim žanrovima.
Za ulogu oca u predstavi Hadersfild 2005. godine nagrađen je na Joakimfestu, 2006. je na Danima Zorana Radmilovića dobio Nagradu Zoranov brk, a 2007. Nagradu Ardalion na Jugoslovenskom pozorišnom festivalu. Nagradu Večernjih novosti dobio je za ulogu u predstavi Pučina. Za predstavu Šovinistička farsa nagrađen je 1985. na Slobodarskim pozorišnim svečanostima u Mladenovcu.
