Da se ova ljubavna priča ostvarila, možda bi došao kraj dugogodišnjem sukobu između Obrenovića i Karađorđevića
Ukoliko ste ikada posetili porodičnu grobnicu Karađorđevića na Oplencu, moguće je da vas je iznenadilo jedno ime. Pored Petra, Aleksandra, Đorđa, Zorke, Jelene i Jelisavete, počiva još jedan član dinastije Karađorđević. U pitanju je — Kleopatra.
Sin slavnog Karađorđa bio je čuveni knez Aleksandar Karađorđević, koji se našao na čelu države posle svrgavanja kneza Mihaila Obrenovića, kome je prethodno bio ađutant. Kada mu je bilo 24 godine, knez Aleksandar stupio je u brak s Persidom, ćerkom vojvode Jevrema Nenadovića i Jovanke Milovanović. S njom je dobio devetoro dece — sinovi Aleksije, Svetozar i Andrej umrli su još kao deca, a tu su još sinovi Petar i Arsen i ćerke Poleksija, Kleopatra, Jelena i Jelisaveta.
Kleopatra Karađorđević došla je na svet u Vlaškoj 26. novembra 1835. godine, nakon čega se porodica vratila u Srbiju kako bi knez Aleksandar stupio u vojnu službu kao ađutant kneza Mihaila.
Na preporuku Ilije Garašanina i Jovana Hadžića, sa sestrama je podučavana od strane uglednog Dubrovčanina Matije Bana, čime je počelo njeno obrazovanje. Malo je poznato da je čuvena pesma "Što se bore misli moje", koju je komponovao Aloj Kalauz, nastala baš povodom Kleopatrinog 15. rođendana.
Autor teksta bio je knez Mihailo, a dugo se verovalo da ju je on napisao svojoj rođaci Katarini Konstantinović, u koju je navodno bio zaljubljen, ali nije mogao da se oženi njom kako ne bi izgubio ugled u narodu i zbog protivljenja Srpske pravoslavne crkve. Međutim, 2003. godine je pronađen originalni dokument koji dokazuje da je knez pesmu "Što se bore misli moje" napisao mladoj Kleopatri za njen 15. rođendan.
Potom ju je pedesetih godina 19. veka ponovo komponovao Kornelije Stanković, nakon čega je ova pesma postala deo redovnog repertoara na beogradskim balovima tog vremena.
Nikada nije do kraja utvrđeno da li su između kneza Mihaila i mlade Kleopatre postojale simpatije koje su mogle da ujedine i pomire porodice Karađorđević i Obrenović, pa se o tome i danas raspravlja.
Kako su pisali Kleopatrini savremenici, mlada princeza bila je lepa i školovana žena, ali vrlo povučena, tiha, uvek u senci porodice.
U svakoj slučaju, tada dvadesetogodišnja Kleopatra se 1855. godine udala za Milana Petronijevića, sina Avrama Petronijevića, bišeg predsednika Vlade i poznatog političara. Venčanje se održalo u Sabornoj crkvi u Beogradu, uz prisustvo najčuvenijih ljudi tog vremena.
Njena bračna sreća nije potrajala: samo pet meseci nakon udaje, Kleopatra je preminula, najverovatnije od tuberkuloze, u u banji Glajhenberg u Štajerskoj.
Sahranjena je porodičnoj grobnici u Topoli, a kasnije u crkvi Svetog Đorđa na Oplencu.
Zanimljivo je da se danas u selu Nemenikuće pod Kosmajem u porti lokalne crkve nalazi Kleopartina česma.
Navodno je njeno telo na putu ka Topoli ostavljeno preko noći na ovom mestu, a devojke iz sela su izatkale njen pokrov, nakon čega je dirnuti knez podigao na tom mestu česmu s Kleopatrinim imenom. Postoji verovanje da iz nje teče čudotvorna voda, kojom prerano umrla Kleopatra šalje zdravlje i život onima koji prođu Nemenikućama...